ทุกแผน ทุกยุทธศาสตร์ ไม่ได้ดำเนินการสร้างคนอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง มองอนาคต ไปไกลๆ แต่เน้นการสร้างวัตถุ มิหนำซ้ำเมื่อระบบการเมืองของประเทศถูกครอบงำโดย ความคิดและวัฒนธรรมแบบอำนาจนิยม ที่ใช้รัฐราชการเป็นเครื่องมือและกลไกในการปกครอง จึงมีแต่วาทกรรมหรูๆ จากนักอำนาจนิยมทั้งหลายไม่ว่าจะมาจากการยึดอำนาจหรือสวมเสื้อประชาธิปไตย แต่หัวใจทำเพื่อพวกพ้อง แม้แต่รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ก็เขียนว่า “จะขจัดกฎหมายที่ล้าหลัง ไม่จำเป็น เป็นอุปสรรคต่อการทำมาหากินของประชาชน” แต่ความจริงก็คือทุกอย่างเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ ไม่มีใครทำเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง